De laatste paar dagen in het regenwoud. Zucht.... Als ik er aan denk moet ik al bijna huilen. Zoals zoveel mensen heimwee hebben naar huis op vakantie weet ik dat ik veel heimwee ga hebben naar de vakantie thuis. En dat begin al bij het opstijgen naar huis.  Het is niet dat ik niet thuis wil zijn, het is dat ik geen afscheid kan nemen van mooie en leuke dingen en niet weet wanneer ik ze weer ga beleven. Maar genoeg emotalk. De rit van Bogor naar Gunung Halimun national park was lang. We begonnen in een comfortabele auto met airco en schokdempers. Na 2,5 uur rijden kwamen we aan bij het bezoekerscentrum bij de ingang van het park. Daar moesten we van auto wisselen en gingen al onze spullen, al het eten en drinken, de spullen van onze gids en onze kok en nog veel meer boven op een hele oude jeep ( zonder airco en schokdempers????). Vanaf hier was het nog 2 uur rijden over wegen zonder asvalt met grote stenen en veel kuilen en gaten.  Tijdens het rijden hebben we wel veel gezien. Van palmolie plantage zo ver het oog kon rijken en sawa's zo groen als de eerste lente blaadjes in Nederland, via de thee plantages die me verdomd veel aan het perfecte gecultiveerde Engels landschap met geschoren heggetjes deden denken naar het weelderige engecontroleerde tropische regenwoud. Geheel gemasseerd, geschud en Verdoofd kwamen we aan in een klein dorpje genaamd citalahab. Dit is een van de 17 dorpjes binnen het national park. De mensen wonen in het park nog zoveel mogelijk zoals vroeger. In ons dorpje was dat iets minder het geval omdat er toeristen komen om te overnachten. We moesten eerst kennis maken met het hoofd van het dorp. Normaal gesproken worden gasten onderverdeeld onder de huizen van de lokale mensen. Elk huis heeft dan ook een extra gastkamer waar je wordt ondergebracht. Wij verbleven in het huis van het hoofd. Hij had drie gastkamers, waarvan er 1 gebruikt werd door een Fransman. Terwijl er voor ons gekookt werd gingen wij een beetje op onderzoek uit in de omgeving. Het dorpje heeft zijn eigen sawa's en maakt eigen stroom door middel van water. Na het avondeten heeft Jasper zijn lamp op gehangen om te kijken of er iets moois opaf kwam. Op een enkele pijlstaart na niet veel helaas.  De planning was helemaal aan ons, en onze gids en kok hadden ook niks voor ons bedacht. Dus 's avonds even ons hoofd breken over wat te doen morgen. Voor dag en douw op want we wouden die Javan hawk-egale wel zien! Dit is een heel bijzondere roovogel die alleen op java voorkomt en bijna is uitgestorven. In de bergen op zo'n 1400 meter is het best koud in de vroege ochtend en vooral mistig. Hierdoor was het moeilijk vogels te zien en hebben we helaas onze arend ook niet gezien. We vonden wel een enorme maleise hoornkikker onder een stronk rottend hout. Om 9 uur waren we terug voor een ontbeit. Onze gids (Daniël) is een paar keer in Nederland geweest voor onderandere de vakantiebeurs en de tongtong fair. Omdat hij ooit een Nederlandse cuscus Nederlands heeft gevolgd mag hij van de regering indonesië vertegenwoordigen op dat soort gelegenheden. Toch hebben we geen Nederlands met hem gesproken, ik denk dat hij verlegen was daarvoor. Na het ontbeit zijn we rustig begonnen aan een wandeling van 2 uur. We liepen van ons dorpje door de jungle terug naar het onderzoekscentrum waar we de dag ervoor hadden geluncht. Die 2 uur wordt bij Jasper er mij al snel 5 uur en voor we het wisten waren we pas om 4 uur thuis aan het lunchen. Of eigenlijk lineren.  Tijdens de wandeling hebben we op wat klein grut na niet veel gezien. Er waren bijna geen vogels en de gibbons lieten zich ook niet spotten helaas. Maar het bos was mooi en wild. Daniël vertelde ons dat dit het enige bos in Java is dat nog echt oud is. Alle andere bossen staan op vulkanen die eens in de zoveel tijd uitbarsten en dan het bos verwoesten.  Na ons liner hadden we weer wat tijd voor onszelf en zijn we een beetje over de dijkjes van de sawa's gaan lopen. Ook heb ik mijn cameraval neergezet langs de rivier in de hoop een zwarte panter of luipaard te filmen. Toen het begon te schemeren heeft Jasper zijn lamp weer  op gehangen er terwijl we een klein dutje deden voor het eten was er een enorme neushoornkever op de lamp af gekomen. Dus toen het etenstijd was en we er achter kwamen was Jasper niet meer te houden. Doordat ik vond dat hij eerst moest eten had maar een paar foto's gemaakt. Dat was niet slim want tijdens het eten kwam het dorpshoofd langs. Hij zag de kever en zei dat hij hem wel voor ons zou bewaren. Helaas hebben we zowel hem als de kever die avond na het eten niet meer terug gezien... Ook moesten we onze tas in pakken want we zouden de volgende dag een dag track maken, ergens in de jungle overnachten de de volgende dag verder trekken. Dat betekende ook vroeg op de volgende dag. Het eerste stuk van onze twee daagse wandeling deden we met onze oude jeep. Ik bovenop om van het uitzicht te genieten en om me heen te kunnen kijken. Na 3 kwartier door de thee plantages kwamen we aan bij het begin van onze wandeltocht. We zouden het nationaal park op zijn dunste stukje doorkruisen. Laat het lopen en lijden maar beginnen!! De wandeltocht was vrij zwaar met veel klimmen en vooral stijl klimmen. Jasper en ik hadden wel 3 persoonlijke Indonesiërs bij ons. Onze gids, onze kok en een ranger van het park. Terwijl Jasper en ik alleen met een dagrugzak en slaapzak liepen, liepen onze mensen met twee tenten, 3 maaltijden voor 5 mensen, kamping gas, 3 matjes en 3 slaapzaken. Al met al erg veel dus! We hebben in het totaal 2x pauze genomen voor we een goede plek hadden om te overnachten. De tweede plek was een rustplek voor veel lokale mensen. Wij liepen namelijk op de handelsroute tussen twee dorpen. Maar door al die mensen was er ook een berg afval achter gelaten daar. Wij hebben die berg even mooi gemaakt en toen verbrand (zo verwerkt iedereen zijn afval).  We sliepen die nacht op een rivier bedding. En na veel bouwen stonden er twee tenten en was er vuur. Jasper en ik moesten 1 matje delen. Dus eindigde ik op de grond, wat eigenlikk niet zoveel verschil maakte. Terwijl er voor ons gekookt werd gingen Jasp en ik de omgeving verkennen. We hebben de rivierbedding een stuk stroom opwaarts gevolgd tot we bij een dam kwamen. Dit was ongeveer 3 kwartier stenen springen over de rivier bij ons kamp vandaan. Natuurlijk moest het precies op dat moment gaan hozen. Dus na het plukken van twee bananen bladeren die we als paraplu gebruikte gingen we terug naar ons kamp. De bladeren helpen wel je een beertje droog te houden, maar de stenen waar we overheen moesten waren spek glad geworden door de regen. Gelukkig was er een warm kampvuur dat ons weer een beetje droog maakte, en vooral warm. Na een avondeten van rijstenpap ????met kroepoek gingen Jasp er ik nog even de jungle in voor wat nachtelijk wandelen. Dat duurde alleen niet lang want al snel had ik mezelf ervan overtuigd dat er achter elke struik een panter of luipaard lag. En omdat we met zijn tweeën waren en geen mes ofzo mee hadden zijn we maar terug gegaan. Daar op de rivierbedding nog een tijdje zitten kijken naar het mannetje op de maan en aan onze reisgenoten het gezicht laten zien die ze nog nooit hadden gezien. Welterusten jungle! Vroeg op want er klonken overal vogels. Snel havermoutpap ???? gemaakt met water naar binnen werken en zoeken. Helaas is de jungle zo dicht dat het bij luisteren blijft en je ze eigenlijk nooit ziet. Gister avond was de planning nog om de zelfde weg terug te gaan. Maar vanochtend hadden onze gidsen zich bedacht. We gingen doorlopen naaf het volgende dorp om te zien hoe ze daar leefde. Daar aangekomen liepen we meteen al op twee oude (ik zal geen 3 eeuwen zeggen maar het kwam in de buurt????) mensen tegen in kledingdracht. Na wat gepraat mocht Jasper een foto maken en werden we uitgenodigd voor een kopje thee en een koekje. Hierna door naar de andere kant van het dorp waar veel ritmisch geklop en geschreeuw klonk. Het bleek dat alle vrouwen van het dorp bezig waren met het verwerken van de rijst doormidden van een soort grote boot waar ze allemaal met enorme zware stokken in aan het kloppen waren om de rijst uit hun hoesjes te krijgen. Het ritme was heerlijk en de vrouwen gilde er afentoe bij om het zware werk wat vrolijker te maken. Dit werk mogen alleen vrouwen doen, en aangezien ik de enige vrouw was stond ik al snel mee te helpen met rijstkloppen. Toch door naar het volgende dorp want daar waren ze bezig met de voorbereidingen van een groot feest ter eren van de rijstgoden. Na veel geprevel en nog een kopje thee mochten we in de keuken van het koningshuis kijken. Dit dorp is het hoofd van alle kleine dorpjes in het park en hier leeft het hoofd van alle dorpen. De koning. Veel bewoners komen dagelijks om de koning te spreken voor vragen, goedkeuringen en eren of andere religieuze bezigheden van het eerste echte geloof van deze mensen. De koning wordt ook niet gekozen maar net als bij ons geboren uit de vorige koning. Omdat er vandaag een minister langs zou komen was het extra druk en konden we de koning niet ontmoeten. Maar kijken in zijn keuken terwijl er 30 vrouwen bezig waren met voorbereidingen was fantastisch om te zien. We kregen ook lunch van hun en hebben daar gelunched. Toen was het tijd om te gaan er weer de jungle in te trekken richting ons eigen dorpje. In het begin was de weg erg zwaar, veel klimmen en omhoog lopen. Maar gelukkig werd de rest van de wandeling makkelijker en liepen we veel naar beneden of recht. Toch hadden Jasper en ik het wel gehad na 6 uur lopen. En om kwart over 6 's avonds met schemer kwamen we pas de jungle uit en wachten de jeep op eens in wen klein dorpje om ons naar huis te rijden. Deze rit duurde ook nog een uur en uiteindelijk waren we om 8 uur pas thuis. Na de standaard rijst met blablabla zijn we heerlijk gaan slapen in een bed dat de eerste nacht nog niks leek.  Weer vroeg op om de laatste ochtend in het park te gebruiken voor het zoeken naar de gibbons. Onze gids en kok waren te druk bezig met inpakken om mee te gaan dus hadden we afgesproken dat wij alleen door de jungle naar het onderzoekscentrum zouden lopen en dat zij daar heen rijden later. Omdat we deze wandeling al een keer gedaan hadden was het niet moeilijk nog een keer te lopen. Al snel in de jungle kwamen we leaf-monkeys tegen. Deze beestjes zijn erg schuw en als ze je zien of horen gaan ze er meteen vandoor in de boomtoppen. Dus alleen wat wazige fotos en filmpjes. De vogels lieten zich weer niet zien, dus naast wat vlinders was er niet zo veel te bleven. Om 6 uur vetrokken en om 9 uur kwamen we achter het centrum de jungle weer uit. Daar kwamen ook net onze reisgenoten aanrijden met de jeep en hebben we ontbeten.  Ik nog even van de zon genieten terwijl Jasper vlinders aan het fotograferen was. Opeens werd er geroepen en vloog de Javan hawk-egale boven ons. Toch nog gezien!  Nu werd de toch terug naar het hotel ingezet. We zouden tot het hotel in de jeep blijven zitten. We vertrokken om half 12 met mij op het dak tusse. De spullen en de rest binnen in. Nog even de laatste snufjes oerwoud opzuigen en de laatste keer naar al die mooie groene wildernis kijken zonder ramen. Voor we naar het hotel gingen hadden we nog de zoektocht van de Kris. Dus na lang zoeken kwamen we bij de antiek buurt uit. Hier hebben we heerlijk rond gesnuffeld tussen allerlei oude Indonesische hebbedingetjes en gezocht naar een Kris voor Jasper. Uiteindelijk waren we om half 7 terug bij het hotel. Na afscheid van onze gids en kok meteen onder een warme douche gesprongen om al het stof van ons af te spoelen en in een diepe slaap gevallen op een heerlijk bed. Nu is het ochtend als ik dit schijf. Het is Bijna 7 uur en tijd voor het ontbeit. Onze laatste dag hier???????????? we gaan zo nog naar de botanische tuinen van Bogor en als we tijd hebben naar de vogelmarkt in Jakarta. We vliegen vanavond 7 uur (weet even niet hoelaat dat voor jullie is...) en komen dan om 9 uur zondag aan in Amsterdam. Xxxx dieuw