dieuwjasper.reismee.nl

Eindelijk op naar kutai!

Het was me de reis wel zeg! Nu(8 uur savonds) aangekomen ik hotel kutai permai in sangatta. We zijn allemaal het reizen wel ff zat na deze 3 dagen. Maar laat ik beginnen met de aankomst in Jakarta, want daar begint het. Na een hele lange vlucht van München naar Jakarta via Singapore, waarbij we voor een half uur het vliegtuig uit moesten, kwamen we aan in Jakarta. De geur van eten, smok en vocht kwam ons meteen te gemoed toen we het vliegtuig uit stapte. Anne had gelukkig gehoord dat je het beste een bleubird taxi kon nemen omdat die met een meter werken, hierdoor werden we niet afgeleid door alle mensen die onze tassen wouden tillen of ons een lift wouden geven. Aangekomen in het hotel kwamen we een man tegen die ook in het hotel overnachten en Indonesisch was. Hij wou ons wel mee nemen om ergens wat te eten. Dus zijn we met hem op pad gegaan en kwamen we bij een kleine lokale eetgelegenheid waar we meteen aan kip en rund aten die niet in de koeling lagen (gelukkig kreeg niemand last!) daarna nog als toetje gebakken bananen halen en 2flessen water voor in het hotel. Ik moet zeggen dat Indonesiërs erg aandig zijn en we mochten dan ook niks betalen van hem!  Na een heerlijke nachtrust (tot 1 uur, omdat ons biologische klokje van slag was) gingen we er wel vroeg uit om de vlucht naar balkikpapan te halen. Het hotel zou ons brengen en vroeg uiteindelijk het dubbele Van de taxi!? Na het inchecken snel naar de gate want we waren al aan de laten kant. We zijn hier wel echt een attractie! Gister avond al veel gelach bij kinderen en ouders over onze grote neuzen bij het vliegveld vooral om onze lengte en blankheid. We waren de enige 3 blanken in het hele vliegtuig! En we zaten niet bij elkaar, maar dat was niet zo erg. Uiteindelijk met een uur vertraging vertrokken naar kalimantan.  Op het vliegveld van balkikpapan was het helemaal kijken. De enige blanken in de wijde omtrek! Gelukkig stond rusdy (onze gids) buiten te wachten met een groot papier met mijn naam. De reis was nog niet voorbij. We kwamen om half 11 aan in balkikpapan en stapte meteen in de auto voor een rit van meer dan 8 uur.  Met een korte stop in samarinda voor wat eten en bij de kruising bontang/samarinda. Onderweg was het heerlijk, het gevoel van reizen, mensen kijken, geuren en kleuren opnemen en chillen. HEERLIJK! Onder tussen is internet er ff uit geweest, en is het al de volgende ochtend. Gister avond wezen eten met Anne en rusdy, Jasp was niet lekker en ging er lkkr vroeg in om morgen weer beter te zijn. Toen we terug kwamen ging het al beter. Vandaag om half 8 weer de auto in voor een uurtje rijden. Alles over zetten in een 7 persoons kano met motor en nog 3kwartier met de boot. Dan snel spullen neerzetten in kamer en genieten van het oerwoud! Helaas zijn we de Indonesische vogelgids vergeten.... Helaas....  Tot over een paar dagen!

Eindelijk vertrekken

Het is zover, vandaag vertrekken we dan eindelijk naar Jakarta! Ik tik dit via me telefoon, en kan jullie zeggen dat dat een hele opgave is! We zitten nu te wachten bij gate b15 tot we mogen vertrekken. Nog lkkr tot 12 uur koffie zitten drinken met Bert. Was super gezellig! Na het afscheid tussen Bert en Anne door de douane ( eindelijk een keer zonder problemen!) en op naar de gate. Dit is de laatste z internet op mijn telefoon! TOT IN JAKARTA!!!!!

The art of packing a backpack


Zoals sommige van jullie weten ben ik niet de beste in het pakken van mijn tas.
Laughing
Een duidelijk voorbeeld hiervan was toen we naar Tanzania reisde.We mochten 20kg aan hoofdbagage mee en 5kg handbagage.
Ik kreeg het toen toch voor elkaar om 24kg hoofdbagage
Tongue out
te hebben terwijl we maar 2 weken weg gingen. Bij het inchecken werd het duidelijk dat 24 kilo toch echt te veel van het goede was, en moest ik dus 4 kilo uit mijn tas kiezen en overdragen aan mijn ouders (die er gelukkig nog waren).
Na veel nadenken had ik toen 12 van mijn 20 energiedrankjes op ge offert (iedereen heeft er wel baat bij gehad in Tanzania!)
Deze vakantie gaan we niet twee weken, maar 6 weken!!!
Dit word dus een groot probleem voor mij, en omdat ik er 6 weken mee moet lopen mocht het niet meer dan 10 kilo worden. Helaas is het iets mee geworden.... 15 kilo.
hieronder een korte beschrijven van de inhoud van mijn tas:
1 lange broek, 3 korte broeken, 3 hempjes, 2 t-shirts, 1 t-shirt met lange mouwen, 4 bikinitopjes, 4 onderbroeken, 1 zwembroek, 1 jurkje, 3 paar sokken.
nu zal je denken: 'hoe is dit 15 kilo?'
Nou er komt nog wat bij, namelijk:
trapcamera, 3 soorten baterijopladers, toiletspullen, handoeken, washandje, matje, en heelheel veel extra kleine dingetjes.
Ik hoop dat ik er nu echt niks meer af hoef te halen.......
Cool
Ik ben iniedergeval erg trots op mezelf dat ik 5 kg van mijn tas heb kunnen krijgen.
Jasper daar in tegen heeft maar een tas van 10kg (nu wil het geval wel dat tijdens reizen jasper er achter komt dat hij dingen mist, die hij dan weer van mij leent
Laughing
Wink
)

visa aanvragen


Vandaag hebben (iets aan de laten kant) onze visa aangevraagd bij de ambassade.
We moesten naar Den Haag om daar bij de ambassade te vragen of we een visum mogen om het land binnen te komen.
De ambassade zit in een grote villa met een enorm hek er omheen.
Door een klein kastje naast het hek werd met een gebroken engels stem gevraagd wat we kwamen doen. Nadat we uitgelegd hadden dat we een afspraak hebben voor de aanvraag van een visum werd het hek open gedaan.
Na 10 meter moesten we stoppen bij een klein huisje met 3 Indonesische mannen in pak erin.
Er werd ons met een paar korte engelse woorden duidelijk gemaakt dat we onze naam/adres in een boek moesten schrijven voor we verder mochten. Hierna moesten we door een beveiligingspoortje en konden we in een klein bijgebouw naar binnen.
Binnen aangekomen was Nederland geheel verdwenen. Alles binnen deed denken aan Indonesie. Wit geplijsterde muren en plafon, een paar bloeiende orchideeen, twee schilderdijen van indonesische vrouwen en 3 loketten waar niemand achter zat.
Na een beetje rond te hebben gekeken kwam er een vrouw achter één van de loketten en kon de aanvraag beginnen. De mevrouw sprak geen Nederlands en maar een klein beetje Engels.
Nadat we allemaal ons paspoort, een pasfoto en een kopie van onze retour ticket hadden ingeleverd (en natuurlijk betaald hadden) konde we weer gaan.
(Misschien een beetje blond maar) Ik dacht altijd dat een Ambassade een soort VVV-kantoor was voor een land in het buitenland. Hier kon je vragen stellen, visa regelen en informatie over het land krijgen.Zins vanavond echter weet ik wel beter.
En kan ik eigenlijk zeggen dat we al op Indonesische grond zijn geweest vandaag!!!
Ik vraag me dan alleen wel af of de mensen die daar werken wel eens buiten dit gebouw komen. Ze kunnen allemaal geen Nederlands en maar een klein beetje Engels.....
Iniedergeval een goede en leuke eerste indruk met Indonesiers!!!!
Tot snel!