Gunung Halimun (mistige berg)

De laatste paar dagen in het regenwoud. Zucht.... Als ik er aan denk moet ik al bijna huilen. Zoals zoveel mensen heimwee hebben naar huis op vakantie weet ik dat ik veel heimwee ga hebben naar de vakantie thuis. En dat begin al bij het opstijgen naar huis.  Het is niet dat ik niet thuis wil zijn, het is dat ik geen afscheid kan nemen van mooie en leuke dingen en niet weet wanneer ik ze weer ga beleven. Maar genoeg emotalk. De rit van Bogor naar Gunung Halimun national park was lang. We begonnen in een comfortabele auto met airco en schokdempers. Na 2,5 uur rijden kwamen we aan bij het bezoekerscentrum bij de ingang van het park. Daar moesten we van auto wisselen en gingen al onze spullen, al het eten en drinken, de spullen van onze gids en onze kok en nog veel meer boven op een hele oude jeep ( zonder airco en schokdempers????). Vanaf hier was het nog 2 uur rijden over wegen zonder asvalt met grote stenen en veel kuilen en gaten.  Tijdens het rijden hebben we wel veel gezien. Van palmolie plantage zo ver het oog kon rijken en sawa's zo groen als de eerste lente blaadjes in Nederland, via de thee plantages die me verdomd veel aan het perfecte gecultiveerde Engels landschap met geschoren heggetjes deden denken naar het weelderige engecontroleerde tropische regenwoud. Geheel gemasseerd, geschud en Verdoofd kwamen we aan in een klein dorpje genaamd citalahab. Dit is een van de 17 dorpjes binnen het national park. De mensen wonen in het park nog zoveel mogelijk zoals vroeger. In ons dorpje was dat iets minder het geval omdat er toeristen komen om te overnachten. We moesten eerst kennis maken met het hoofd van het dorp. Normaal gesproken worden gasten onderverdeeld onder de huizen van de lokale mensen. Elk huis heeft dan ook een extra gastkamer waar je wordt ondergebracht. Wij verbleven in het huis van het hoofd. Hij had drie gastkamers, waarvan er 1 gebruikt werd door een Fransman. Terwijl er voor ons gekookt werd gingen wij een beetje op onderzoek uit in de omgeving. Het dorpje heeft zijn eigen sawa's en maakt eigen stroom door middel van water. Na het avondeten heeft Jasper zijn lamp op gehangen om te kijken of er iets moois opaf kwam. Op een enkele pijlstaart na niet veel helaas.  De planning was helemaal aan ons, en onze gids en kok hadden ook niks voor ons bedacht. Dus 's avonds even ons hoofd breken over wat te doen morgen. Voor dag en douw op want we wouden die Javan hawk-egale wel zien! Dit is een heel bijzondere roovogel die alleen op java voorkomt en bijna is uitgestorven. In de bergen op zo'n 1400 meter is het best koud in de vroege ochtend en vooral mistig. Hierdoor was het moeilijk vogels te zien en hebben we helaas onze arend ook niet gezien. We vonden wel een enorme maleise hoornkikker onder een stronk rottend hout. Om 9 uur waren we terug voor een ontbeit. Onze gids (Daniël) is een paar keer in Nederland geweest voor onderandere de vakantiebeurs en de tongtong fair. Omdat hij ooit een Nederlandse cuscus Nederlands heeft gevolgd mag hij van de regering indonesië vertegenwoordigen op dat soort gelegenheden. Toch hebben we geen Nederlands met hem gesproken, ik denk dat hij verlegen was daarvoor. Na het ontbeit zijn we rustig begonnen aan een wandeling van 2 uur. We liepen van ons dorpje door de jungle terug naar het onderzoekscentrum waar we de dag ervoor hadden geluncht. Die 2 uur wordt bij Jasper er mij al snel 5 uur en voor we het wisten waren we pas om 4 uur thuis aan het lunchen. Of eigenlijk lineren.  Tijdens de wandeling hebben we op wat klein grut na niet veel gezien. Er waren bijna geen vogels en de gibbons lieten zich ook niet spotten helaas. Maar het bos was mooi en wild. Daniël vertelde ons dat dit het enige bos in Java is dat nog echt oud is. Alle andere bossen staan op vulkanen die eens in de zoveel tijd uitbarsten en dan het bos verwoesten.  Na ons liner hadden we weer wat tijd voor onszelf en zijn we een beetje over de dijkjes van de sawa's gaan lopen. Ook heb ik mijn cameraval neergezet langs de rivier in de hoop een zwarte panter of luipaard te filmen. Toen het begon te schemeren heeft Jasper zijn lamp weer  op gehangen er terwijl we een klein dutje deden voor het eten was er een enorme neushoornkever op de lamp af gekomen. Dus toen het etenstijd was en we er achter kwamen was Jasper niet meer te houden. Doordat ik vond dat hij eerst moest eten had maar een paar foto's gemaakt. Dat was niet slim want tijdens het eten kwam het dorpshoofd langs. Hij zag de kever en zei dat hij hem wel voor ons zou bewaren. Helaas hebben we zowel hem als de kever die avond na het eten niet meer terug gezien... Ook moesten we onze tas in pakken want we zouden de volgende dag een dag track maken, ergens in de jungle overnachten de de volgende dag verder trekken. Dat betekende ook vroeg op de volgende dag. Het eerste stuk van onze twee daagse wandeling deden we met onze oude jeep. Ik bovenop om van het uitzicht te genieten en om me heen te kunnen kijken. Na 3 kwartier door de thee plantages kwamen we aan bij het begin van onze wandeltocht. We zouden het nationaal park op zijn dunste stukje doorkruisen. Laat het lopen en lijden maar beginnen!! De wandeltocht was vrij zwaar met veel klimmen en vooral stijl klimmen. Jasper en ik hadden wel 3 persoonlijke Indonesiërs bij ons. Onze gids, onze kok en een ranger van het park. Terwijl Jasper en ik alleen met een dagrugzak en slaapzak liepen, liepen onze mensen met twee tenten, 3 maaltijden voor 5 mensen, kamping gas, 3 matjes en 3 slaapzaken. Al met al erg veel dus! We hebben in het totaal 2x pauze genomen voor we een goede plek hadden om te overnachten. De tweede plek was een rustplek voor veel lokale mensen. Wij liepen namelijk op de handelsroute tussen twee dorpen. Maar door al die mensen was er ook een berg afval achter gelaten daar. Wij hebben die berg even mooi gemaakt en toen verbrand (zo verwerkt iedereen zijn afval).  We sliepen die nacht op een rivier bedding. En na veel bouwen stonden er twee tenten en was er vuur. Jasper en ik moesten 1 matje delen. Dus eindigde ik op de grond, wat eigenlikk niet zoveel verschil maakte. Terwijl er voor ons gekookt werd gingen Jasp en ik de omgeving verkennen. We hebben de rivierbedding een stuk stroom opwaarts gevolgd tot we bij een dam kwamen. Dit was ongeveer 3 kwartier stenen springen over de rivier bij ons kamp vandaan. Natuurlijk moest het precies op dat moment gaan hozen. Dus na het plukken van twee bananen bladeren die we als paraplu gebruikte gingen we terug naar ons kamp. De bladeren helpen wel je een beertje droog te houden, maar de stenen waar we overheen moesten waren spek glad geworden door de regen. Gelukkig was er een warm kampvuur dat ons weer een beetje droog maakte, en vooral warm. Na een avondeten van rijstenpap ????met kroepoek gingen Jasp er ik nog even de jungle in voor wat nachtelijk wandelen. Dat duurde alleen niet lang want al snel had ik mezelf ervan overtuigd dat er achter elke struik een panter of luipaard lag. En omdat we met zijn tweeën waren en geen mes ofzo mee hadden zijn we maar terug gegaan. Daar op de rivierbedding nog een tijdje zitten kijken naar het mannetje op de maan en aan onze reisgenoten het gezicht laten zien die ze nog nooit hadden gezien. Welterusten jungle! Vroeg op want er klonken overal vogels. Snel havermoutpap ???? gemaakt met water naar binnen werken en zoeken. Helaas is de jungle zo dicht dat het bij luisteren blijft en je ze eigenlijk nooit ziet. Gister avond was de planning nog om de zelfde weg terug te gaan. Maar vanochtend hadden onze gidsen zich bedacht. We gingen doorlopen naaf het volgende dorp om te zien hoe ze daar leefde. Daar aangekomen liepen we meteen al op twee oude (ik zal geen 3 eeuwen zeggen maar het kwam in de buurt????) mensen tegen in kledingdracht. Na wat gepraat mocht Jasper een foto maken en werden we uitgenodigd voor een kopje thee en een koekje. Hierna door naar de andere kant van het dorp waar veel ritmisch geklop en geschreeuw klonk. Het bleek dat alle vrouwen van het dorp bezig waren met het verwerken van de rijst doormidden van een soort grote boot waar ze allemaal met enorme zware stokken in aan het kloppen waren om de rijst uit hun hoesjes te krijgen. Het ritme was heerlijk en de vrouwen gilde er afentoe bij om het zware werk wat vrolijker te maken. Dit werk mogen alleen vrouwen doen, en aangezien ik de enige vrouw was stond ik al snel mee te helpen met rijstkloppen. Toch door naar het volgende dorp want daar waren ze bezig met de voorbereidingen van een groot feest ter eren van de rijstgoden. Na veel geprevel en nog een kopje thee mochten we in de keuken van het koningshuis kijken. Dit dorp is het hoofd van alle kleine dorpjes in het park en hier leeft het hoofd van alle dorpen. De koning. Veel bewoners komen dagelijks om de koning te spreken voor vragen, goedkeuringen en eren of andere religieuze bezigheden van het eerste echte geloof van deze mensen. De koning wordt ook niet gekozen maar net als bij ons geboren uit de vorige koning. Omdat er vandaag een minister langs zou komen was het extra druk en konden we de koning niet ontmoeten. Maar kijken in zijn keuken terwijl er 30 vrouwen bezig waren met voorbereidingen was fantastisch om te zien. We kregen ook lunch van hun en hebben daar gelunched. Toen was het tijd om te gaan er weer de jungle in te trekken richting ons eigen dorpje. In het begin was de weg erg zwaar, veel klimmen en omhoog lopen. Maar gelukkig werd de rest van de wandeling makkelijker en liepen we veel naar beneden of recht. Toch hadden Jasper en ik het wel gehad na 6 uur lopen. En om kwart over 6 's avonds met schemer kwamen we pas de jungle uit en wachten de jeep op eens in wen klein dorpje om ons naar huis te rijden. Deze rit duurde ook nog een uur en uiteindelijk waren we om 8 uur pas thuis. Na de standaard rijst met blablabla zijn we heerlijk gaan slapen in een bed dat de eerste nacht nog niks leek.  Weer vroeg op om de laatste ochtend in het park te gebruiken voor het zoeken naar de gibbons. Onze gids en kok waren te druk bezig met inpakken om mee te gaan dus hadden we afgesproken dat wij alleen door de jungle naar het onderzoekscentrum zouden lopen en dat zij daar heen rijden later. Omdat we deze wandeling al een keer gedaan hadden was het niet moeilijk nog een keer te lopen. Al snel in de jungle kwamen we leaf-monkeys tegen. Deze beestjes zijn erg schuw en als ze je zien of horen gaan ze er meteen vandoor in de boomtoppen. Dus alleen wat wazige fotos en filmpjes. De vogels lieten zich weer niet zien, dus naast wat vlinders was er niet zo veel te bleven. Om 6 uur vetrokken en om 9 uur kwamen we achter het centrum de jungle weer uit. Daar kwamen ook net onze reisgenoten aanrijden met de jeep en hebben we ontbeten.  Ik nog even van de zon genieten terwijl Jasper vlinders aan het fotograferen was. Opeens werd er geroepen en vloog de Javan hawk-egale boven ons. Toch nog gezien!  Nu werd de toch terug naar het hotel ingezet. We zouden tot het hotel in de jeep blijven zitten. We vertrokken om half 12 met mij op het dak tusse. De spullen en de rest binnen in. Nog even de laatste snufjes oerwoud opzuigen en de laatste keer naar al die mooie groene wildernis kijken zonder ramen. Voor we naar het hotel gingen hadden we nog de zoektocht van de Kris. Dus na lang zoeken kwamen we bij de antiek buurt uit. Hier hebben we heerlijk rond gesnuffeld tussen allerlei oude Indonesische hebbedingetjes en gezocht naar een Kris voor Jasper. Uiteindelijk waren we om half 7 terug bij het hotel. Na afscheid van onze gids en kok meteen onder een warme douche gesprongen om al het stof van ons af te spoelen en in een diepe slaap gevallen op een heerlijk bed. Nu is het ochtend als ik dit schijf. Het is Bijna 7 uur en tijd voor het ontbeit. Onze laatste dag hier???????????? we gaan zo nog naar de botanische tuinen van Bogor en als we tijd hebben naar de vogelmarkt in Jakarta. We vliegen vanavond 7 uur (weet even niet hoelaat dat voor jullie is...) en komen dan om 9 uur zondag aan in Amsterdam. Xxxx dieuw

Jakarta (Java)

Vliegen naar Jakarta was een ware beproeving voor zowel mij als Jasper. Door mijn ontstoken holtes heb ik enorme pijn geleden tijdens de drie uur durende vlucht van manado naar Jakarta. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet wist hoe ik het ging halen tot het einde. Maar dat is toch gelukt!  Ook Jasper werd niet vrolijk van deze vlucht. We vlogen door een aardige storm dus er was er veel turbulentie. Zoveel dat zelfs de stuardessen zichzelf in de riemen zetten. Wat we allebei erg verwonderde was het feit dat veel mensen gewoon bleven slapen terwijl we meters omhoog en naar beneden gingen. Gelukkig zijn we goed geland en aangekomen in Jakarta. Hier zouden we opgehaald worden door iemand van het hotel. Helaas was er niemand en na 15 min wachten hebben we besloten zelf maar een taxi te nemen.  Dat bleek ook nog een heel klein avontuurtje, want heg enige wat ik had was de naam van een hotel en de stad waar hij moest zijn. Dus nadat we met een veel te duren metertaxi naar bogor waren gereden wist zowel de taxi chauffeur als de mensen op straat niet waar ons hotel was.. Op naar het politiebureau om het daar te vragen. Die wisten het ook niet maar misschien wel en stuurde ons een richting op. Maar daar bleek niks alleen een ander politiebureau die ons weer de weg terug stuurde.???? uiteindelijk bij 3 bureaus geweest en twee motor agenten aangehouden. Die konde ons vertellen dat we verkeerd zaten en een paar dorpen terug moesten. Al die tijd konde we onze reisorganisatie niet te pakken krijgen dus bleven we maar rondjes rijden terwijl de meter liep. Na drie uur rijden (wat eigenlijk maar 60 minuten zouden zijn) vonden we hotel happy valley. We waren niet happy, maar werden het wel toen we zagen waar we zaten! Wat een plek zeg! Wel lux en alleen maar Nederlanders, maar fantastisch mooi en verzorgd. Zie de foto's maar!  De vraag was nu, wie betaald de taxi? Wij zouden opgehaald worden maar waren dat niet. Na veel uitzoeken en gepraat heeft het hotel de taxi betaald en kon de lieve man weer terug naar zijn normale leven zonder politie.  Het bleek dat er wel iemand was op het vliegveld, maar dat hij bij de verkeerde aankomsthal stond. Hij heeft daar tot 10 uur gewacht op ons. Maar toen waren wij al weg opzoek naaf het hotel. Al met al goed afgelopen.  Ik zeg veel in onze blog dat we zijn aangekomen in een paradijs. En misschien is dag ook wel zo. Ik geloof niet dat er een paradijs is in het leven hierna. We zijn op dit moment op het paradijs. En het paradijs heet aarde. Overal op aarde zijn stukjes paradijs te vinden. Of het nou in Nederland is of hier in het regenwoud. Het enige is dat de mens het niet meer ziet. Het paradijs dat zo mooi is moet zich buigen naar de wil van de mens, en inplaats van leven MET het paradijs leven we TEGEN het paradijs en verpesten we dat wat zo mooi is met ons plastic, afval, machines en vervuiling. Lieve mensen, de volgende keer dat jullie door de natuur lopen en je verwonderd over de enorme schoonheid, sta dan stil bij het feit dat je in het paradijs bent.

Tangkoko was voor mij mistig maar erg mooi!!

Met 70 over een 1baans bergwegetje, met af en toe een toeter als we een bocht in vlochten. Zo begon ons avontuur in tangkoko nationalpark.  De lodge waar we zaten was simpel maar goed. We hadden ons eigen huisje dat bestond uit niet meer dan een veranda, ruime kamer met alleen een twee persoons bed en een wc/badkamer.  In de bamboe naast het het Reataurantje woont een kleine Sulawesi scops owl ( waar Jasper meteen met zijn camera op dook????) terwijl de grond om het restaurant werd opgevrolijkt door 4 kleine puppy's van een paar weken oud ( waar ik me meteen opstorte????????). Al kauwend op mijn teenslippers, tenen, vingers en broek waren het schatjes en was ik meteen verkocht. Helaas kwam ik er wat laat achter dat deze schatjes zelf ook wat huisdieren hadden. En het koste me ook een paar dagen om er achter te komen dat al die rare bijt plekken in mijn liezen eigenlijk van de luizen van de puppy's kwam. Toch was het onmogelijk ze niet te knuffelen als ze op je van kwamen rennen, onderweg struikelend over hun eigen benen of elkaar, als je ze riep. Maar genoeg over lieve puppy's. Op internet hadden we gevonden dat tangkoko makkelijk alleen begaanbaar was, dat je geen gids nodig had en dat je geen toegang hoefde te betalen. Helaas is van dit niks waar en moest alles. We kwamen hierachter toen we de eerste middag zelfstandig het park in waren gegaan via het strand. We hadden lekker gelopen in het park, wat vogels gezien en genoten van de jungle. Omdat we op een grotere weg terecht waren gekomen volgde we die terug en kwamen we bij de echte ingang van het park waar we werden aangehouden door een ranger. Bij het loket bleek dat het verboden was zonder gids het park in te gaan en dat je moest betalen elke keer als je het park in ging. Zowel voor jezelf als voor de camera's......  Na het eten om 7 uur, wanneer het al een uur donker is, een beetje richting bed gegaan. Dat had ik wel nodig, want wat ik toen nog niet wist maar nu wel is dat ik aardig ziek ging worden deze 5 dagen. Op dezelfde dag als ons was er ook een Amerikaanse man (thomas) aangekomen in de lodge en we besloten met zijn drieen een gids te delen. Een hele goede gids (die later ook heel duur bleek). Zijn naam was Bobby. De volgende ochtend dus vroeg (5 uur weg, half 5 ontbeit) op naar tangkoko om vogels te spotten. Dit lukte aardig en Bobby had ook tapes van de geluiden bij zich waarmee hij sommige soorten probeerde te lokken. Helaas was dat minder makkelijk dan gedacht. Terwijl de jongens lekker op een Indonesisch tempo door shockten ging ik per stap achteruit. Ik had overal spierpijn en mijn keel was bij elke slik aan het branden alsof ik pepers aan het eten was. We kwamen ook de eerste groep zwarte makaken tegen die leven in dit park. En we hebben ze een tijdje beken en foto's gemaakt. Het zijn apen die zich vooral via de grond verplaatsen en erg van spelen houden. En dat deden ze ook!  Om 11 uur waren we alweer terug bij de lodge. Dat moet ook wel want vanaf 10 uur is de hitte niet om te harden.  Elke dag heeft eigenlijk de zelfde opbouw hier in tangkoko. Om half 5 ontbeiten, Om 5 uur weg. Rond 10 à 11 uur terug. Slapen tot 1 uur want dan is er lunch. De lunch is eigenlijk ook een warm eten. Dan weer slapen tot half 4 om om 4 uur weer actief te worden en dan tot 7 uur half 8 weer te gaan lopen. Vanaf 7 uur is er avond eten en daarna ga je naar bed omdat de volgende ochtend weer vroeg word.  Die middag werd ik hondsziek wakker????. Heb mezelf uit bed laten glijden en ben toch met Jasper, Thomas en Bobby op pad gegaan. Op naar de spookdiertjes. Onderweg daarheen lopen kwamen we veel busjes tegen. Dit was geen goed teken. Het was ongeveer een uur lopen vanaf de lodge naar de boom met spookdiertjes. Daar aangekomen waren en nog 40 andere mensen bij die zelfde boom.  Voor je het park in gaat staan er een aantal borden met regels. Omdat ze hier van duidelijk houden staan er ook altijd plaatjes van de regels bij. Bij de zwarte makaken staat bijvoorbeeld dat je ze niet recht aan mag kijken, dat je ze niet mag voeren, dat je niet meer dan 2 meter dicht bij mag komen en dat je niet op ze mag spugen (blijkbaar gebeurt dat veel...????). Voor de spookdiertjes geld het volgende: je mag ze geen krekels voeren, je mag niet flitsen want dan worden ze tijdelijk blind, niet hard praten, niet dichter dan 4 meter bij ze komen, niet aanraken. blijkbaar had niet iedereen de borden goed gelezen want de arme diertjes (die maar 12 cm groot zijn) werden gebombardeerd met flitsen en omdat niemand een goede camera had maar wel een goede foto wou moesten ze tot 15 cm naderen voor een foto met flits. Mensen klommen bijna de boom in om een betere foto te krijgen van de beestjes en iedereen was lekker hard aan het praten en lachen alsof we op een feestje waren???? geen respect voor de natuur dus. De gidsen van deze mensen deden er ook niks aan. Alleen onze gids vond het belachelijk en stuurde iedereen 3 meter terug. Toen kregen de spookdiertjes eindelijk de kans om uit de kieren van de boom te komen en opweg gegaan naar hun avond eten. We waren het er allemaal overeens dat dit niet de manier is om dieren in het wild te zien. Het is meer een semidierentuin zo. Maar goed we moesten het toch mee maken. De weg terug duurde voor mij erg lang, eigenlijk te lang. Onderweg moesten we nog stoppen om een vogelspin in een boom te bekijken. Dit hoorde ook bij de tocht.  Aangekomen bij het avondeten was ik te ziek om iets te eten, ik heb 3 happen rijst naar binnen gewerkt en gelukkig hadden ze groente soep dus  die boullion was wel goed voor me. Na het eten meteen naar bedje en slapen voor zover mijn neus en keel dat toe lieten. Jasper had zijn lamp nog opgehangen bij de veranda, maar er kwamen alleen erg veel bijen  opaf. Deze ochtend was de planning om eerst weer naar de spookdiertjes te gaan om te kijken hoe ze terug kwamen van hun jacht en dan door naar een nest van een knobbed hoornbill te gaan om te kijken hoe hij zijn vrouwtje en jongen voerde.  Deze hoornbill (neushoornvogel) stopt zijn vrouwtje na bevruchting in een kier in een grote boom en maakt de kier dicht op een klein gat na. Door dit gat brengt hij haar en de jongen 6x per dag eten. Het vrouwtje blijft opgesloten in de hoge toren met haar jongen voor ongeveer een half jaar. Omdat we onderweg alweer aardig wat auto's tegen kwamen hebben we de spookdiertjes maar overgeslagen en zijn we meteen naar de hoornbills gegaan. Mijn lichaam begon het ondertussen steeds meer te begeven en de holtes in mijn hoofd begonnen mee te branden met mijn keel.  Aangekomen bij het nest hadden we het mannetje net gemist. Bobby baalde hier erg van want het kan lang duren voor hij weer terug komt. Uiteindelijk hebben we een uurtje gewacht, wat ik niet zo erg vond omdat ik dan ergens kon liggen en uitrusten. Ik moet zeggen dat het een heel spectakel was om te zien. Het mannetje bracht het vrouwtje en jongen vruchten van de wurgvijg. En hij bleef denk ik wel 10 minuten zitten. Uiteindelijk was de enorme krop (zak onder de snavel van een vogel die ze kunnen vullen met eten of water) geleegd en had hij zo'n 40 vruchten door de kleine kier in de boom gewerkt. het mannetje ging er vandoor en ook wij gingen verder opzoek naar pitta's (een kleine vogel). onderweg kwamen we een van Jasper en mijn doeldieren tegen, de beer cuscus. Een soort kruising tussen een luiaard uit zuid-Amerika en een koala uit Australië. eigenlijk waren het er 3, op een hoopje op elkaar en niet echt actief. Ze zaten dan ook erg hoog in de boom, maar we hebben ze toch gezien. Na deze korte maar zeer leuke stop door voor de zoektocht naar 3 verschillende pitta's. Bobby had geluiden van ze bij zich, maar na een uur hadden we er nog geen een gezien. Gelukkig letten mijn zieke ogen toch wel een beetje op en doordat ik wat achter de groep aan sjokte zag ik dan ook de pitta die van hun schok en achter een boom langs bij mij kwam. Het was de hooted pitta. Gelukkig bleef hij even zitten en heeft Jasper fantastische foto's kunnen nemen en Thomas uitgebreid kunnen scope terwijl ik lekker filmde. De pitta was opeens niet meer zo bang en begon rustig 5 meter voor ons te jagen op krabbetjes. Helaas hebben we de andere twee soorten niet gezien die ochtend. Maar het was een goede ochtend.  Na het gebruikelijke slaapje was het lunch tijd. Helaas was ik nu toch echt op het punt van dood ziek en ben ik in bed blijven liggen. Of eigenlijk zwemmen want het was bloed heet binnen. rond een uur of 4 zijn Jasper Thomas en Bobby nog een keer de jungle in getrokken voor de pitta's en de nachtzwaluwen. Zonder succes kwam Jasper om 7 uur terug. Wel de nachtzwaluwen zien vliegen maar meer niet.  Mezelf maar me bed uit gerold en Naar het avondeten gekropen waar ik niks naar binnen kreeg behalve was boullion. Slaap lekker wereld! Tot morgen ???????????? goede morgen donkerte! Half 5 's ochtend gingen onderweg naar een uitkijkpunt voor vogels. Ja ik ging ook mee! Ik kan niet in mijn bed blijven liggen als het paradijs blijft roepen. Dus iedereen achter op een pickup en gaan met die banaan. Mijn keelpijn had zich vervangen door een wespennest en mijn holtes waren de Nigeria watervallen geworden. Daarnaast deden mijn spieren nog steeds of ik mt. Tangkoko op was gerend met 40 kilo op me rug. Gelukkig hoefde we vandaag niet veel te lopen en stond er veel zitten op het programma. Het uitzichtpunt was mooi en de vogels waren Nog mooier! Veel papagaai soorten en de Sulawesi hoornbill gezien, dus we de moeite waar voor iedereen. Helaas was het allemaal te ver weg voor mijn camera, maar Jasper heeft zoals altijd weer de beste plaatjes. Een stel uit India had zich vandaag bij ons gevoegd nadat ze ons gister hadden gehoord over alle vogels. Zij waren al 4x van gids verander, maar niemand bleek goed. Behalve die van ons????. Toen het weer te heet werd voor zowel de vogels als ons hebben we ons weer terug getrokken bij de lodge om te slapen, te eten en nog wat te slapen tot half 3.  Iets eerder weg dan normaal gingen we op pad naar het strand waar twee originele Sulawesi kano's op ons wachten en enorme motor er achter.  Die middag hebben we door gebracht in een bootje in de mangrove van tangkoko. Heerlijk relax beetje liggen, beetje dobberen, beetje slapen en iedereen horen schreeuwen over alle vogels. Een paar ijsvogels gezien en was plevier achtige beestjes en reigertjes. Dus een lekker rustige middag.  Aangekomen bij de lodge zat onze huis uil opeens erg laag in zijn bamboe. Maar en metertje of 3 hoog. Wat erg raar is voor een uil. Iedereen er dus opaf voor foto's en film en op Jasper zijn foto's was duidelijk te zien dat hij zijn vleugel had gebroken. Een grote wond op zijn schouder met veren die alle kanten op staken. Blijkbaar was er afgelopen nacht iets gebeurt... Vaak geen goed teken voor een vogel. Na het eten weer vroeg naar bed want het zou weer vroeg worden morgen ochtend. Deze nacht heb ik in de tropen met een muts op geslapen om me hoofd warm te houden. De laatste ochtend van Thomas dus nog maar een keer op zoek naar die pitta's die iedereen ziet behalve wij. Na 2,5 uur lopen door de jungle waren we nog niks opgeschoten en hadden we nog geen nieuwe vogels of zoogdieren gezien. We was de groep zwarte makaken een leuke afwisseling! Jasper en ik gingen met een gids de ene kant op om een reuzen wurgvijg te zien die hol was van binnen en Thomas en de Indiërs bleven zoeken naar d pitta. Ik heb deze dag als een zombie mee gemaakt en tangkoko door een waas gezien. Op elke plek waar we stopte heb ik geslapen om energie te krijgen voor het volgende stuk. Naar die vijg lopen duurde nog 1,5 uur. Maar daar aangekomen was het echt de moeite waard! De vijg stond in bloei en er zaten een stuk of 10 tot 15 hoornbills bessen te eten in de toppen van de boom. Wirgvijgen zijn eigenlijk planten die andere oerwoudreuzen gebruiken om bij de zon te komen. Ze klimmen via de bast naar de toppe. En wurgen naarmate ze groter worden de boom die hun geholpen heeft. Deze boom gaat dood en verdwijnt. Hierdoor hou de een wurgvijg boom over die hol is van binnen omdat zijn gastheer is overleden. Ik was te moe om te klimmen, maar Jasper heeft de binnenkant van de vijg beklommen tot zijn hoogst (15 m denk ik) onderweg kwam hij nog wat spookdiertjes tegen die hij heeft gefotografeerd. Boven in bleken erg veel mieren dus kwam hij weer naar beneden. Onze nieuwe gids had ondertussen zijn hangmatje uitgerold en was lekker gaan hangen tussen een paar bomen. Ik heb vooral op mijn rug gelegen en gekeken naar de hoornbills die af en aan vlogen voor de overheerlijk bessen. De terug tocht was erg lang, en ik heb er geen foto van helaas, maar stel mij voor lopend in de jungle (waar geen paden zijn) met twee stukken wcpapier uit mijn neus en een muts op. Dat zullen niet veel mensen ooit gedaan hebben????. Uiteindelijk waren we pas om 2 uur terug. Erg laat voor de hitte. En na de lunch zijn we dan ook wezen afkoelen in de rivier achter ons huisje. Een kleine maar goed stromende rivier met kraak helder water en geen afval!! De middag hebben we niks gedaan omdat we na het avond eten iemand hadden geregeld met een pickup,  een agregaat en tijd om ons te rijden. Dus een van Jaspers dromen kwam uit toen we om half 6 achter op de pickup kropen en naar de top van een heuvel reden, daar de agregaat aan lieten gaan en Jaspers lamp lieten branden. De uitkomst ga ik nog niet vertellen want met zo'n blog blijft er niet veel over om thuis te vertelle. Anders. Die avond heerlijk geslapen met dolfijnen in ons hoofd omdat we morgen vroeg dolfijnen gingen spotten. Muts op, sjaal om en lopen door de jungle. Op naar het stand waar de kleine kano weer op ons lag te wachten. Nadat we het ons zelf makkelijk hadden gemaakt in het bootje gingen we opzoek naar dolfijnen. Al snel zagen we een groep met great en lesser fregatvogels en Brown booby's. Het teken dat er dolfijnen aan het jagen zijn. En jahoor, daar sprong de eerste al 2 meter boven het water! Met zo'n klein bootje kom je nog dichter bij de beesten en al snel waren we een speelopject van de en zwommen ze druk om ons heen en met ons mee. Terwijl ze af en toe uit het water sprongen voor de lol. Wat een feest was het zeg. Varen met dolfijnen blijft leuk. Ik was op de punt gaan liggen 60 cm boven het water en kon zo zelfs hun adem voelen als ze boven kwamen om te ademen. Nadat het speelkwartier voor de dolfijnen voorbij was en zo weer druk gingen jagen, zijn we nog even blijven kijken naar de duikende zeevogels die mee deden aan het voedselfestijn. Als je door het water heen keek zag je allemaal glinsters van de schubben van vissen. We kregen de voorman zo ver om na de dolfijnen nog een keer met ons mangrove in te varen, maar dan nu in de ochtend. Heerlijk ontspannen kijken naar een paar vogels. Toe. Terug via de kust om te zoeken naar goede grotten voor vleermuizen. Na het gebruikelijke slapen en eten hadden Jasper en ik besloten het toch nog een keer te wagen naar de spookdiertjes. In de hoop dat er minder mensen zouden zijn. Dus weer dat hele stuk lopen (zucht...) aangekomen bij de belangrijkste boom bleek er een groep van 15 Indonesiërs te zijn die helemaal vanuit Jakarta kwamen om heg spookdiertjes te zien. En dat hebben we gemerkt. Deze mensen hebben nog minder respect voor natuur dan onze westerse mede toeristen. Ze klommen letterlijk de boom in om de mooiste foto's te maken en gebruikte zoveel mogelijk licht om zelf met ipad enz foto's te kunnen krijgen. De spookdiertjes werden dan ook echt in hun kier gehouden. Toen na 20 minuten bijna iedereen het wel weer gezien gingen ze terug lopen naar hun busjes en kregen wij maar vooral de spookdiertjes eindelijk de kans om te ademen. Onze gids had wat krekels mee genomen zodat ze langer op hun plek bleven en ik kan zeggen dat de nick baker (serie op national georaphic) shot niet veel beter zijn dan die van mij????! Het was een hele ervaring en we hebben ze met respect behandeld. Uiteindelijk waren we dan ook om 8 uur pas terug om te eten. Daar vertelde Bobby dat veel gidsen de spookdiertjes langzaam vergiftigen. Ze gebruiken veel insectenwering op hun huid en handen en houden hier daarna de krekels en sprinkhanen mee vast die ze aan de spookdiertjes voeren zonder ze eerst te wassen. Dit was wel wat minder om te horen nadat onze gids zelf sprinkhanen had gevoerd voor ons. Heel vroeg op en om half 4 zaten we al in de auto opweg naar het vliegveld van manado. We vliegen om kwart over 6 van manado naar Jakarta voor de laatste dagen bij Gunung Halimun. Al met al was tangkoko een betoverende plek met veel verschillende dieren. Ondanks dat de zoogdieren er niet veel waren zijn het wel de geld binnenbrengers van het park. Veel vogelaars zijn er niet terwijl het een ideale vogelplek is! De meeste mensen komen voor 1 nachtje naar dit park maar 5 dagen is echt de moeite waard om te genieten van noord Sulawesi. Tot in Java!

Ternate (Molukken)

Wel tot in manado, maar iets later dan gedacht!!! Het blijkt dat we dus maar ongeveer 1 x per week een plek met internet hebben. We zijn net terug van een fantastische 3 dagen op Ternate! Het was weer geweldig! Nadat we met Anne tot aan makassar hebben gevlogen hebben we elkaar daar bij haar gate vaarwel (voor even! ????) gezegd. Wij moesten nog 3 uur wachten voor we naar manado konde vliegen. Dus maar wat souveniers gekocht...  Aangekomen op manado gingen we meteen door naar een hotel dat we al gereserveerd hadden. Veel van jullie zullen nu denken waarom? En dat vraag ik me nu ook af! Maar goed. De plek was wel leuk maar de mensen enzo niet echt. We kwamen aan terwijl er een feest op het terrein was, dus het was vet druk met mensen die allemaal onze aandacht wouden, ze waren duidelijk geen blanke gewend. Er bleek ook geen avondeten te zijn. Dus na heel veel gedoe, waarbij het bijna onmogelijk was een taxi te bellen omdat het hotel geen telefoon had, hadden we na anderhalf uur wachten een taxi. Omdat vooral ik bang was dat we niet meer terug zouden komen hebben we iets heel ergs gedaan..... We zijn met de betaalde taxi door de drive-in van de mac Donalds gereden???? en terug naar ons hotel waar ze gelukkig wel tv hadden zodat we ons konde opsluiten in ons huisje. De volgende dag hadden we een hele dag in manado, maar nu waren we voorbereid! Na rustig ontbeiten enzo hebben we weer een taxi laten komen (ging al iets sneller!) en hebben we een middag/avond in manado doorgebracht. Wat bootschappen gedaan, wat rond gelopen en heerlijk gegeten.  De volgende ochtend eindelijk weg uit dat gat en op naar Ternate!! We vlogen met een propeller vliegtuigje. Dat was wel even wat anders zeg! Op het vliegveldje stond er iemand van het volgende gereserveerde hotel klaar om ons naar ons hotel te brengen. Ik was heel bang dat het weer een enorme volp zou zijn. Maar het tegendeel bleek waar!! Aangekomen zagen we meteen al veel insecten rond de lampen en hadden we een mooi uitzicht over tidore en halmahera. Toen Jasper 's avonds zijn lamp aan deed duurde het niet lang of de eerste pijlstaarten (nachtvlinders die Jasper graag wilt zien) zaten al op het laken. Om het nog mooier te maken landen er in de boom naast het balkon vleerhonden die gingen genieten van een heerlijke maaltijd. Nadat wij onze heerlijk maaltijd op hadden, Wat best lang duurde omdat we steeds werden afgeleid door al het moois!, is Jasper nog tot in de nacht bezig geweest met alle pareltjes op zijn doek. De eerste volle dag op Ternate wouden we naar lake tolire. En het hotel bood ons een schakelmotor aan om mee te rijden. Dat was nog wel even spannend met Jasper achter het stuur en ik achterop. Gelukkig is er in Ternate maar 1 rond weg dus kon er niet veel fout gaat. Het meer was fantastisch! Het weer helaas niet.. Toch hebben we genoten en veel vogels gezien tijdens alle regen die die dag naar beneden kwam. De mooiste vogel, of eigenlijk de bijzonderste was toch wel de witte cacatoo die alleen hier in de Molukken voorkomt op de hele wereld.  Na een dag wandelen zonder 'hee mister' enz. Waren we allebei weer in het paradijs! De terugweg heb ik gereden!! Jaja jullie lezen het goed. Ik heb op een schakelmotor gereden op de openbare weg waar ook ander verkeerd rijd!!! En we leven nog, dus was het niet zo moeilijk!  'savonds weer heerlijk gegeten en genoten van het schouwspel van vleerhonden en pijlstaarten. Het waren deze avond nog. Meer pijlstaarten en Jasper zat nu al op 6 soorten.  Wakker worden met regen is niet het leukste wat er is als je de hele dag buiten wilt zijn. Helaas was dit wel weer het vooruitzicht voor vandaag. We wouden de vulkaan beklimmen maar begrepen van onze gastheer dat dat zelfs verboden is vanwege uitbarstingsgevaar...  Een paar maanden geleden heeft de vulkaan lava gespuugd en is een heel dorp weg gevaagd. Vanaf dat moment mag niemand meer de berg op. Wel jammer want de meeste vogelsoorten zitten wat hoger dan de kust.  We zijn vandaag naar het kleinere meer van Ternate gelopen wat echt heel dicht bij ons hotel Ligt. Er was niet veel aan, maar wel een mooi uitzichtpunt. Dus maar door naar kote Ternate oftewel de stad van het eiland. Twee motoren aangehouden en ons naar het winkelcentrum laten brengen. Maar welke?  Jasper en ik zijn vandaag allebei even iets kwijt geweest wat het belangrijkste in ons leven is.. Elkaar. Er bleken twee winkelcentra te zijn. En ik was bij de ene afgezet terwijl de motor met Jasper naar de andere was gereden. Paniek kan ik het niet noemen, maar het was wel even een uurtje stress toen we elkaar kwijt waren. Ik als vrouw alleen trok veel bekijks en aandacht. De man van mijn motor sprak geen Engels maar met handen en voeten heb ik uitgelegd dat hij naar Jasper moest zoeken terwijl ik hier bleef. Jasper had op zijn beurt een heel aardig meisje gevonden die Engels sprak en had haar naar mijn winkelcentrum gestuurd om te kijken of ik daar was. Daar werd is dus door haar aangesproken en meteen van de straat in een restaurant gezet omdat dat veiliger was. En zij ging weer terug naar Jasper om te zeggen dat ik gevonden was. 10 minuten later kwam Jasper achter op mijn motor aan en waren we weer blij en bij elkaar.  De stad is ook niet veel bijzonders, en ik moet eigenlijk zeggen dat we tijdens deze reis nog geen een stad zijn tegen gekomen die wel aantrekkelijk is. Nu zie ik de verschillen niet heel erg, maar volgens Anne en Jasper zijn het allemaal smakeloze steden hier.  Op de terug weg toch nog maar een keer otjecks proberen. Terwijl Jasper 20.000 moest betalen kon ik gratis met een meisje mee rijden tot het begin van onze straat! Daarna een lieve student gevonden die me tot aan het hotel heeft gereden.  's avonds was het weer feest met beesten! Een nieuwe vliegende hond erbij en nog wat nieuwe pijlstaarten. Na een paar potjes jatzee lkkr slapen en hopen op mooi weer voor morgen. Goede morgen zon!!!!! En goede morgen 64 pijlstaarten op Jasper zijn laken! Goede morgen vogels en goede morgen vulkaan! Een nieuwe dag is begonnen en het lijkt veel belovend te zijn vandaag! Na het ontbeid meteen opweg naar het strand.  We gingen vandaag voor de verandering met bemos (het openbaar vervoer hier). Dit zijn kleine blauwe busjes die me erg aan een volkswagenbusje doen denken. Vaak helemaal opgepimpt door de bestuurder met een verhoogde achterkant, uitstekende wielen, stickers en hangers en harde muziek uit de boxen. Roy, dit is echt werk voor jou! We moesten meteen aan jou denken met je auto's enzo!  Met de bemos ging eigenlijk heel lekker en soepel, we moesten overstappen maar ook dit ging goed. De mede reizigers moesten wel erg lachen om onze neuzen en witte gezichten. En volgens 3 eeuwen oude vrouwtjes leken we op poppen en daar hebben ze erg veel lol mee gehad. We eindigde onze reis in het noorden bij  Sulamadaha en het strand.  Het was mooi daar, maar we waren al verwend met mooiere plekken. Toch heerlijk genoten van de zee en de zon. Het leuke was dat daar een warmwater bron uitkwam inde zee. Dus als je ging snorkelen zag je duidelijk de grenzen tussen koud en warm water. Er waren hier wel extreem veel soorten anemonen.  Na een dagje op het strand rozig terug met de bemos. In het hotel lkkr douche onder een kraan. En lemon juce drinken. 's avonds voor de laatste keer genieten van al het moois hier want morgen vliegen we terug naar manado. Voor de laatste keer wakker worden in Ternate. Rustig onze spullen gepakt en genoten van het weer dat nu opeens wel mooi kon zijn.  Met de taxi naar het kleine vliegveldje gereden en onze spullen ingecheckt. Uiteindelijk erg lang moeten wachten omdat ons vliegtuig vertraging had. Nou eigenlijk het vliegtuig van manado naar Ternate. Dit kwam door erg slecht weer bij manado waardoor ons proppelor vliegtuigje niet kon vliegen. Dus na langer wachten stapte we eindelijk in het vliegtuig om 3 uur. En kwamen we om 3 uur aan in manado.... Haha uur tijdsverschil!  Aangekomen in riverside hotel storte we ten bed en hebben we tot 6 uur tv liggen staren en warme echte douches genomen. Even teveel luxe voor we morgen vertrekken naar tangkoko en zijn prachtige jungle met spookdieren en de grootste concentratie bleu hornbills 

Lore lindu/ Palu

Wat een heerlijk week gehad zeg!! Dat kon ook eigenlijk niet anders na de week bantimurung. Nadat we onze laatste avond in makassar een fantastische zonsondergang hebben gezien en iets heel vaags hebben gegeten zijn we de volgende dag fris fruitig vol en tevrede op het vliegtuig gestapt naar Palu. Aangekomen op Palu was het grappig te zien dat we echt steeds verder van de normale paden gingen. De bagagehal was super klein met twee bagagebanden van 5 meter die eindigde in het niets. Omdat ze wel snel gingen was de vloer van de kleine hal binnen de kortste keren gevuld met bagage, en dan vooral dozen met touwen er omheen. We moesten dan ook over de bagage en mensen heen kruipen met al onze spullen om bij de uitgang te komen. Daar pakte we meteen een taxi naar Wuasa. De weg er heen was al fantastisch, tussen de bergen door met mooie uitzichten over regenwoud en de sawa's (rijstvelden).  In Wuasa zaten we in  Sendy hotel, een echt paradijsje op z'n Indonesisch. De kamer bestond niet uit veel. Twee bedden ( en 1 extra voor ons) een westerse wc zonder bril of waterreservoir, geen douche maar wel een grote bak met water en een emmertje om te douche. Toch was het een paradijsje in een klein dorpje in een vallei met veel sawa's. Vogels om ons heen en veel ander grut om ons bezig te houden. Ook de mensenhandel het hotel waren erg lief. Ze spraken geen Engels dus ons Indonesisch ging met sprongen vooruit. Vooral de dochter van 12 vond ons erg interessant en hing vaak om ons heen. Omdat we voor hun onverwacht kwamen en zonder organisatie konde we de dag erop nog niks doen omdat er nog niks geregeld was. Dus hebben jasper en ik ons vooralvermaakt met beestje zoeken in de buurt en vogels kijken. Anne had een Chill dag met haar boek die ze in makassar geruild had, en zo ging de eerste dag hier erg snel en gemoedelijk voorbij. Zowel het ontbeit als het avondeten zijn erg goed te doen hier, dus hebben we geen honger geleden!  De tweede dag zijn we met Idris ( een lokale gids) naar het anoso-track geweest. De plek in centraal sulawesi om te vogelen. Dus om 5 uur stapte we alle drie op een otjece ( vast verkeerd geschreven!! Een motor taxi) en waren we om 6 uur bij de start van de track. We hebben die dag veel vogels gezien en een Bergje beklommen. Terwijl Anne hier heerlijk van genoot was ik na een half uur al kapot en chagerijnig en moesten we nog 3 uur. Toch hebben we het allemaal gehaald en was het uitzicht het waard!  De derde dag hebben we een dagje op de otjece rond gereden en allerlei megalith's gezien. Ondertussen is Anne wel van haar motor angst af en durft ze zelfs soms te kijken naar het fantastische uitzicht! Jasper en ik genieten echt met volle teugen van het rijden achter op een motor. Het is zo vrij en koel! Dit is trouwens de enige manier van vervoer hier, dus we konde niet echt anders.... Onderweg ook veel mooie uitzichten op gekapt oerwoud dat is omgetoverd tot akkers en weilanden. Ze houden hier in Indonesië we van vuur maken en de hele vallei was dan ook gevuld met rook van brandende akkers. We hadden helaas nog maar twee dagen gegaan hier, en die hebben we goed gebruikt. We zijn nog een dag naar een rivier geweest die we stroomopwaarts via het water hebben gevolgd. Heerlijk dat koude water dat over de voeten en benen stroomd terwijl het zo warm is! We hadden hier alleen meer vogels verwacht. Maar de vlinders maakte veel goed. We waren vroeg thuis, en dat was maar goed ook want 's middags heeft het gestormd met enorme windstoten, hozende regen en kneter hard onweer. Ook lekker om van te geniet vanaf onze veranda met instand noodles en verse groentes er doorheen! De laatste dag zijn we zonder motoren opstap geweest en kwamen we uit bij de sawa's waar we veel nieuwe vogel soorten hebben gezien. Vooral reigerachtige en vinken. Ook dit was weer een heerlijke dag in paradijs. Wat trouwens dit paradijs zo heerlijk maakt is dat mensen zich minder bemoeien met ons. (bijna) geen 'can I take a picture' en 'hee mister' ( waarbij ze Anne en mij bedoelen, we zijn nu dan ook bezig iedereen die dat zegt te leren dat wij 'miss' zijn en geen mister).  Na een heerlijk laatste avond maal waarbij Anne en ik lang hebben zitten natafelen met de eigenaren en hun dochter kwamen ze met allerlei oude foto's. En met oud bedoel ik meer dan 100 jaar geleden. Het bleek dat er toen der tijd een Nederlandse familie woonde hier die het christendom promote. Het was leuk al dat oude Nederlands achter op de foto's te zien en die verhalen te horen.  Het bleek dat de openbare bus waar wij mee naar Palu zouden rijden de avond ervoor al vol zat dus had de eigenaar van het hotel een taxi geregeld voor ons. En wat voor een taxi zeg! Het is 3 uur rijden naar Palu en dat hebben we geweten. De achterbak was gevuld met zakken cacao, en onze backpacks passé er maar net bij. Tussen de voorste stoelen waren allemaal dozen opgestapeld en Jasper zat voorin met een enorme muziekbox tussen zijn benen waar de hele reis de meest slecht happy hardcore uitkwam dat zo hard stond dat het leek alsof we op een slecht feest waren. Toen we 10 minuten onderweg waren stopte we ergens om nog een heel oud vrouwtje met al haar spullen mee te nemen. Uiteindelijk hadden we dan toch de zelfde ervaring als met een openbare bus...  Onderweg terwijl Anne en ik met onze knieën in onze nek zaten kreeg ik nog even Anne haar hele backpack in mijn nek geschoven en werden we er erg melig van. Het oude vrouwtje vond het volgens mij allemaal maar niks, maar toen we haar koekjes aanboden werd het voor haar al leuker denk ik! Palu is echt een flut stad. Er is niks te beleven en toen we na het aankomen in een hotel onze was hadden weg gebracht naar een wasserette zijn we opzoek gegaan naar iets te lunchen. Het zal jullie verwonderen maar we hebben de lekkerste Europese sla gegeten die we konde vinden, en heerlijk lekker vruchten sappen gedronken in de.................................. Pizzahut.... Jaja de Pizzahut jullie lezen het goed. Dit in tegenstelling tot een avond in makassar waarbij Anne perse lokaal wou eten en we eindigde in een klein restaurantje waar ze maar 1 maaltijd aanboden. Namelijk iets snottige met stukken vet en rouwe noodles.... Op de terug weg kwamen we een westerse vrouw tegen die ons bijna omhelsde zo blij was ze ons te zien. Het bleek dat ze hier al 2 jaar woonde met haar man en kinderen. En wij vragen ons nu nog steeds af wat hun bezielde in Palu te gaan wonen want er is echt niks behalve stank van het riool en afval. Maar goed. Zij vertelde ons dat een uurtje rijden van Palu er een standparadijsje is waar je fantastisch kan snorkelen en heerlijk ijskoffie kan drinken. Dus onze enige volle dag in Palu was gevuld. Nu ik dit schrijf zit ik dus op een wit strand met een ijskoffie in mijn hand ( nee dat kan niet want dan kan ik niet tikken!) en geniet ik van de uiterste punt van de baai van Palu. We zitten nu vlak boven het dorpje donggala. Jasper is fanatiek aan het snorkelen met mijn onderwater camera en Anne is aan het lezen en kletsen met mij. Ze heeft net een mailtje naar Bert gestuurd denk ik!  Morgen gaan we van elkaar scheiden. Anne vliegt om 7 uur 's ochtend naar Surabaya (Java) en Jasper en ik vliegen om de zelfde tijd via makassar naar manado. We zullen elkaar weer treffen op de vlucht terug naar Amsterdam.  Ik moet zeggen dat Anne een heerlijk persoon is om mee te reizen, soms kan ze lekker zeiken maar daar lachen we allemaal erg om! Ik vind dat ze het Goed heeft volgehouden met ons, vooral omdat wij echte natuur freaks zijn en weinig oog hebben voor andere dingen. Toch zijn we zonder ruzie en veel onnuttige discussies 3 weken met elkaar geweest 24 uur per dag. Anne je bent een topper. Voor iedereen die ons blijft volgen. Waarschijnlijk tot in manado!!!!! Xxx

Makassar

We zijn wel wat aangesterkt hier in makassar. 3 nachten hier gebleven. Na de eerste nacht van new legend hotel naar new legend hostel gegaan. Niet perse betere kamers, zelfs iets minder maar schoon. Maar een echt backpackers hostel dus aardige mensen die begrijpen wat we zoeken en willen. Ook de gasten zijn erg Chill en eigenlijk 1 grote familie met 's ochtends allemaal onbeit en 's avonds als je wil film (heeft Anne lkkr gedaan! En was wel gezellig volgens mij!)  De eerste volle dag hier zijn we naar fort Rotterdam geweest..... Niet echt veel aan en we waren er ook alweer snel weg. Door naar een orchideeen tuin die dicht bleek te zien en toen wat eten zoeken. Het grappige was (of eigenlijk was het niet grappig) dat we een kaart met prijzen kregen en we dachten das is redelijk! Dus lkkr gegeten. Maar toen we de rekening kregen bleek Anne haar gerecht opeens verdrievoudig... Dus wij naar de balie, hadden ze snel de prijs op de kaart omhoog gegooid! 's avonds met nog twee Nederlanders en een zwitsers meis wezen eten bij een goed vis restaurant (vooral erg goed voor mij :( ik lust geen zee dingen helaas) Jasper had reuzen garnalen en Anne deelde een vis met de twee andere meiden. Ja jullie lezen het goed, deelde haar eten! We weten niet wat er is gebeurt maar ze staat bij ons niet meer bekend als veel eter. Maar maak jullie geen zorgen! We zorgen goed voor elkaar en ons zelf! ;).  Tijdens het eten heeft Anne genoeg tips en trucs te horen gekregen over Java, en ze kan nu al bijna niet meer wachten! De tweede volle dag een dagje strand,zee en zon gedaan op een idyllisch eilandje voor de kust van makassar, en dat zijn er nog al veel!  Het was heerlijk om een dagje te snorkelen naar koraal en te genieten van de zon en zee. Uiteindelijk iets teveel genoten want ondanks goed smeren en drinken zijn we alle drie aardig verbrand. Allemaal op andere plekken.  Zoals op elke plek tot nu toe waren hier ook stekende beestje en wel mini kwalen die we niet konde zien, dus het was soms net of je door de brandnetels zwom inplaats van de zee. Gelukkig geen dodelijke tegen gekomen!  Na douche en aftersun smeren in het hostel zijn we bij de kust naar een prachtige zonsondergang gaan kijken. Ik heb nog nooit zo'n grote rode zon gezien! Helaas had niemand een fototoestel of telefoon bij zich... ( er zijn trouwens weinig foto's omdat er alleen via mijn smartphone internet is af entoe, en ik dus daarmee de blog bij hou. Helaas kan ik geen camera aansluiten op mijn telefoon en dus alleen foto's van deze telefoon gebruiken)  Nadat we bij een achteraf restaurantje iets oninditifiseerbaar hadden gegeten wat wel lekker was als je er maar niet naar keek hebben we de rest van de avond in het hostel door gemaakt. Jasper kijkend naar de halve finale van batminton, ik met inpakken van mijn tas, deze blog schrijven en chillen en Anne met film kijken en lkkr socialiseren ( wat soms voor haar erg fijn is omdat Jasp en ik 's avonds wel lui en saai zijn, we zijn echt ochtend mensen) in de Chill ruimte van de hostel met het Zwitserse meisje een biertje en chips. Morgen vliegen we naar palu en door met de auto naar wuasa, maar hopen dat er daar meer beschaving is dan in bantimurung maar ik ben bang van niet. Gelukkig weten we nu wat er komen gaat! 

Bantimurung de wc in

na en korte vlucht van Balikpapannaar makassar met garuda air, waarbij we zelf eten kregen terwijl het maar 3 kwartier vliegen was kwamen we aan op Makassar en gingen we meteen fris en fruitig door naar Bantimurung met een taxi. Daar angekomen bleek de enige slaapplek een oud krot te zijn met een kamer vol mieren,kakkerlakken (en snachts ratten) waarbij de wc een hurktoilet was die nooit is schoon gemaakt en de douche een bak met vies water en een emmertje..... Maar oke, we waren erg optimistisch dus zijn daar gebleven!

de eerste avond bleek het al moeilijk te zijn aan eten te komen. gelukkig vonden we een restaurantje dat voor ons wel een uitzondering wou maken. later er opterug kijken waren we er niet zo blij mee........ nadat we daar hadden gegeten zijn we een beetje rond gaan lopen en vroeg naar bed gegaan. Omdat het om half 7 al donker is heb je het gevoel dat het om 8 uur al half 11 is. dus wel vroeg naar bed elke keer!

die nacht kreeg jasper last van voedselvergifteging. het begon met overgeven en alles wat er nog meer bij komt

. hij had dus de hele nacht niet geslapen en werd 's ochtends wakker met hoge koorts. Dus jasper bleef in het bed in het krot.

Anne en ik vonden het belangrijk om goed water te hebben en eten, dus zijn opjacht gegaan naar deze dingen. dit was moeilijk dan gedacht omdat alles dicht was wegens ramadan. uiteindelijk achter op de motor/brommer gestapt bij twee behulpzame mensen van het park en eten en water gaan halen. nadat we dat bij jasper hadden achter gelaten zijn we samen het park in gegaan wat eigenlijk niks voorstelde. omdat het weekend was waren er super veel mensen die allemaal met ons op de foto wouden. in het begin leuk maar na een uur erg vervelend. op de terug weg kwam anne er achter dat haar camara gestolen was, dus wij naar de balie, en voor we het wisten liepen we met 20 mannen door het park en probeerde we met handen en voeten uit te leggen wat er was gebeurd. eerst beschuldigde we een man die erg vervelend was, maar uiteindelijk bleken het 3 kleine jongetjes te zijn die anne haar camera hadden gestolen..... dus wij naar het politiebureau en daar meer dan anderhalf uur gezeten wachten op nieuws van de camera. tegen alle verwachtig in kwam de camera terug. we wat laat want het was 6 uur geweest dus iedereen moest eerst eten vanwege ramadan. wat een avontuur, en al die tijd lag jasper te eilen op bed.....

de tweede nacht ging iets beter, behalve dat een grote kolonie mieren had bedacht dat ze ook wel in ons bed wouden liggen, dus midden in de nacht een gevecht tegen duizenden mieren, gelukkig hebben we gewonnen door de DEET!!! DEET RULES!!

De volgende dag zouden we naar een vleermuizen grot gaan. jasper voelde zich al beter dus achter op brommers opweg naar de grot, helaas zonder eten (ook gister avond alleen een paar koekjes en water). Jasper begaf het al snel en bleef onder aan de grond achter op een houten vlonder. Anne en ik gingen verder, maar boven aan de trap begaf ik het ook een beetje. Die grot stelde uiteindelijk niks voor er en zat maar 1 ienimienie vleermuisje in.

Toen de gids doorhad dat we echt eten nodig hadden heeft hij ons uitgenodigd om bij hem thuis te komen eten, zijn vrouw had voor ons gekookt. heel lekker maar veel te veel.

's avond was jasper weer bijna de oude en zijn anne en ik weer opjacht gegaan naar eten. ergens langs de weg was een restaurantje waar ze wat eten (rijst en een vaag sapje met vleesresten) verkochten. JEEEEEE!!!! totdat anne en ik 'snacht kotsent boven die ranzige wc hingen. HOERA!!! ook wij hadden voedselvergiftiging!

Jasper stond er dus een dag alleen voor omdat anne en ik alleen maar hebben geslapen en gekotst. Hij heeft eten gehaald en vlinders gekeken in zijn eentje. die avond besloten we eerder naar makassar te gaan en de luxe en eten op te zoeken!

dus nog 1 nachtje in het krot waarbij anne nog bezoek kreeg van meneer de rat (in haar toilettas), mieren (langs de muren) en kakkerlakken (op haar klomboe) een heel feestje dus!

de volgende ochtend een taxi naar makassar genomen en nu zitten we in een backpackershostel zonder backpackers en zonder ramen....... heel heel gezellig dus!

tot snel!

Terug van kutai en door naarsulawesi

3dagen in kutai geweest! Midden in de jungle????. We moesten een half uur met een kleine kano, 5 mensen, al onze spullen en al het eten voor die dagen in een kano van 1,5 meter breed en misschien 6 meter lang. Het was dus proppen.  Aangekomen in kamp cakap kregen we een kleine ruimte aangewezen waar we konde slapen. Met zijn drieën op de grond met een klamboe. Nadat we alles hadden neergezet gingen we voor het eerst de jungle in. Het is echt fantastisch. Om al die enorme bomen te zien en de overweldigende hoeveelheid groen tinten. Naast deze oogstrelende natuur, ritmische geluiden en duizenden geuren waren er prachtige dieren! Oeran oetang, makaken, veel vlinders en ander klein grut! ????Ook hebben we een tocht door de jungle gemaakt waar geen paden waren en bijna geen toeristen komen. De rangers moesten de weg zoeken aan de hand van sporen. ????Echt gaaf!  Wel waren Anne en Jasp niet helemaal 100% top fit, ????maar ach het was prachtig! Toen door naar bukit bankirai. We moesten weer over de zelfde helse weg vol hobels????, gaten en krater (de weg heet niet voor niks the crying hills!) terug naar samarinda. In het park zaten we in een soort bungalows, een huisje voor ons zelf dus!! Die avond nog de jungle in voor een avond wandeling! Hier vooral veel tarantula's gezien. De volgende ochtend vroeg op om naar een canopy bridge te gaan. Was fantastisch, we hadden een super uitzicht over de toppen van de reuzen en konden de gibons zien wakker worden samen met alle vogels en cicaden. De middag moesten we helaas alweer weg. Op naar. Een plek met neusapen, en die hebben we ook gezien! Vechtend en wel op 4 meter afstand vanuit een klein bootje????????!!! Echt fantastisch! Hierna terug naar balkikpapan. Aangekomen bij het hotel was het wel even omschakelen! Van houten hutje naar 4 sterren hotel!! (stiekem toch wel ff fijn!), dat bleek wel lastig want voor we het wisten stonden we onze kleren in de gootsteen te wassen en hadden we waslijnen door de kamer gespannen ( waarbij Dieuw dat probeerde aan de airco, waardoor de hele airco naar beneden kwam maar dat hebben we weer gemaakt????) 's avonds zelfstandig ergens wat gaan eten, en we zijn net sterren hier! Iedereen kinkt ons na, roepen dingen of willen op de foto met je! Na een maaltijd waarbij het hele restaurant naar ons heeft zitten kijken terug naar het hotel voor een goede nachtrust. Helaas alweer vroeg op de volgende dag. Gister ochtend onze extra dag volgemaakt in balkikpapan beginnend met een boottocht naar de bay van balkikpapan en mangrove bos (stelde niet veel voor... Dus krijg geen mooie beelden!) om te kijken naar zoet water dolfijnen. Na 4 uur was de stand nog steeds 0 en waren we alleen een krokodil en een mangrove slang rijker, dus terug naar het hotel. Op de terug weg heeft dieuwertje de boot mogen besturen en dat ging heel goed! In balkikpapan nog even bootschappen gedaan ( vooral chocola, koekjes en snoep! Maar we zijn niet verslaafd hoor ????) en aan de baai de lunched. Daarna het zwembad van het hotel even uitgetest ( en zeer goed bevonden) en de rest van de middag heel saai met zijn drieën op bed film zitten kijken.  De toer met rusdy en ciciel zit er eigenlijk al op, maar rusdy had ons uitgenodigd mee te komen eten en naar zijn motor club te gaan. Dus zo kwam het dat we na het eten tussen ongeveer 30 indonesiërs zaten en we van alle kant beschoten werden met flitsen. We waren erg populair, vooral Anne met haar lengte en haar! We hebben de afgelopen week heel wat avonturen beleeft, en intensief genoten, en deze week in Borneo werd helemaal fantastisch afgerond door een tour door balkikpapan om half 11 's avonds achter op een motor en rijdend in een club van meer dan 30 motoren van de motorclub van rusdy! En iedereen heeft ons weer voor het duren luxe hotel afgezet, waar de bewakers niet echt blij mee waren ????!  Ook was er de afgelopen week de spanning van dingen verliezen, kwijt raken of vergeten. Hier dan ook een korte samenvatting! Dieuw paspoort kwijt achter duane in Jakarta ( terug gevonden) Jasper grote camera kwijt in kutai ( terug gevonden) Boek vogels van Indonesië vergeten thuis (gekocht) Dieuw lens van camera kwijt in kutai ( gevonden na grote zoektocht) Jasper handdoek kwijt na eerste nacht (nog niet gevonden) Dieuw stand alone camera kwijt in bukit bankirai ( gestolen maar terug) En nog veel kleins maar allemaal terug gevonden! Vandaag vliegen we naar. Makassar voor een nieuw avontuur in bantimurung!!!!